- skorcić
- {{stl_3}}skorcić {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}skɔrʨ̑iʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}{{/stl_51}}{{stl_24}}perf von {{/stl_24}}{{stl_7}}→ {{/stl_7}}{{stl_38}}korcić {{/stl_38}}
Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
skorcić — dk VIa, skorcićci, skorcićcił «skłonić do czegoś; skusić, znęcić» Skorciła go piękna pogoda, pojechał na wycieczkę … Słownik języka polskiego